Ortaçağ (5. yüzyıl-15. yüzyıl)

MS 1000 yılı civarında şeffaf kuvars veya beril ile yapılan büyüteçlerin "okuma taşı" yaygınlaşması, Avrupa'da keşişler arasında el yazmalarının okunmasına yardım etmiştir. Okuma taşlarının bulunuşu Arap astronom ve matematikçi Heysem'in teorilerine dayanmaktadır. Doğrudan gözün altında merceğin koyulması fikrinin bulunuşu ise ancak iki yüzyıl sonra gerçekleşmiştir.

İlk gözlükler olan perçin gözlükler, 1260'larda İtalya'da ortaya çıkmıştır. Gözlüğün yapısı, ahşap ile çevrelenmiş iki dışbükey (convex) merceğin, çivi ile birbirlerine bağlanması şeklindedir. Sapları olmayan bu ilk gözlükler çok pratik değildi. Fakat, Ortaçağda kullanılan gözlükler kullanışsızlıklarına rağmen, bilgeliği ve zekayı temsil ediyordu. Hatta portre edilen pek çok ünlü, gözlüğün icadından önce yaşamış olsa dahi, gözlük ile tasvir ediliyordu. Gözlüklerin bugünkü kullanım şekline en yakın halinin İngiliz bilimadamı ve filozof Roger Bacon tarafından yapıldığı bilinmektedir. Bir yorumunda, "Yaşlı ve yetersiz görüşe sahip olanlar için tüm yazıları, ne kadar küçük olurlarsa olsun, yeterince büyütüldüğünde görmeyi mümkün kılan bir alet." diyerek ilk gözlüklere vurguda bulunmuştur. Kaynaklar her nekadar ilk gözlükleri Bacon'un icat ettiğini iddia etse de, bu iddia hala bir efsane olarak kalmaktadır. Aslında hala ilk gözlük merceklerini kimin icat ettiği bilinmemektedir.

15. yüzyılda matbaanın icadı ve kitapların erişilebilirliğinin artması ile yaşlı ve görüş zorluğu çeken insanların pratik gözlük ihtiyacı daha da arttı. Kısa sürede ucuz seri gözlük üretimi yayıldı ve böylece gözlükler sadece pratik araçlar olmaktan çıkarak, yeni bir moda akımı olmaya başladı. Tüm bu gelişmeler ise gözlük camlarının daha da gelişmesini tetiklemiş oldu.